Dag 3 en 4

Dag 3

Vanmorgen zijn we per vliegtuig vertrokken naar onze hoofdbestemming: Namibië!  Op het vliegveld van Windhoek stond ons de meest schattige verassing ooit te wachten. Een klasje kinderen verwelkomden ons met liedjes.

Vanaf Windhoek gingen we naar onze overnachting in Okahandja. Hier werden onze fietsen afgesteld waarmee we de komende dagen op pad zullen gaan.

Vanwege de tijd konden we de fietsen nog niet uitproberen, want er stond nog een project bezoek op het programma, de 'OB Houses', behorende bij de Five Rand School. In deze Houses wonen 40 kinderen (20 jongens aan de ene kant en 20 meisjes aan de andere kant). De kinderen wonen hier omdat hun thuissituatie niet meer leefbaar is. 

We werden wederom super warm onthaald. Van de kinderen kregen we een rondleiding door het jongens- en het meisjeshuis. Onze groepsgenoten hadden polaroid camera's waarmee ze foto's hebben gemaakt van alle kinderen. Het was prachtig om te zien hoe blij ze hiervan werden.

Twee meisjes wilden ons vertellen waarom ze in het huis verbleven. Het eerste meisje vertelde een heel erg heftig verhaal, wat ons erg raakte. Heel dapper dat ze dit met ons wilde delen.

Het volgende meisje was te emotioneel om zelf te vertellen en dus deden de begeleiders haar verhaal. 

Na de indrukwekkende verhalen gingen we binnen tussen de kinderen zitten, waarna de oudere kinderen nog een optreden gaven over hun leven in deze community.

Omdat wij ook wat muzikaal talent in onze groep hebben konden wij onze gastheren en -dames ook bedanken. Morgen bezoeken we de school van het project en zullen we de kinderen weer zien. Dan is ook de bedoeling dat er gefietst gaat worden!

Dag 4

Vandaag was onze eerste echte fietsdag! De afgelopen tijd is er in Namibië heel veel regen gevallen en zijn er rivieren overstroomd. Daarom is de route iets aangepast en hebben we vandaag voornamelijk over asfalt gefietst. 

De tocht was super mooi en lekker heuvelachtig! Namibië is al decennialang niet zo groen geweest door alle regenval (hebben we ons laten vertellen).

De eindbestemming van de fietsroute was de Five Rand School van Okahandja, waar we gisteren ook zijn geweest. De school was echter gesloten vandaag omdat er geen stromend water was (vanwege de overstroomde rivier). Toch waren er zo'n 300 kinderen aanwezig (i.p.v. de 650 die er normaal zijn). Natuurlijk was er weer een super hartelijk Afrikaans ontvangst. We raken bijna al gewend aan de zang en dans, maar hier kregen we ook nog knuffels van alle kleine kinderen. Heel erg leuk en lief. We werden nog op een aantal optredens getrakteerd, waarna we aan het werk werden gezet om de lunch voor de kinderen op te scheppen en uit te delen. Ze bidden allemaal braaf voor het eten en geen enkele rijstkorrel werd verspild.

Daarna zijn we, net zoals in Johannesburg, op een aantal House visits in de sloppenwijk geweest. Wederom waren we ontroerd door de enorme armoede in deze township. Mensen hebben niet meer dan een hutje van golfplaten waar soms wel tien mensen in slapen. We bezochten twee grootouders die voor hun vijf kleinkinderen zorgden. Moeder was ondertussen aan het proberen werk te vinden. Werk is een groot probleem in Namibië en is nauwelijks te vinden. We mochten binnen in het huisje kijken, hebben een boom voor de mensen geplant en mochten een voedselpakket overhandigen. Beide grootouders zijn geïnfecteerd met hiv, maar alleen de man krijgt medicijnen omdat de vrouw oorspronkelijk uit Angola komt.

Het andere gezin bestond uit een alleenstaande moeder met vijf kinderen, welke ook onder vreselijke omstandigheden leven. De jongste was een baby van vijf maanden. Toch straalde deze vrouw heel veel kracht uit. Ook voor haar plantten we een boom en overhandigden we een een voedselpakket. Ze staat er, zoals veel vrouwen hier, helemaal alleen voor. Gelukkig is er dankzij Orange Babies steun voor haar en haar kinderen.

Na dit indrukwekkende bezoek deden we nog wat spellen met de kinderen op de school (Thijs voetbalde met wat jongens, Kim deed stoelendans), waarna het tijd was om te gaan. Wederom gek en moeilijk om weer afscheid te nemen en deze kinderen waarschijnlijk nooit meer terug te zien.. 

Terug bij onze lodge hadden we een paar uur vrije tijd en praatten we bij het zwembad na over alle ervaringen. We hebben een hele fijne groep en kunnen goed met iedereen praten.